ΔΕΥΤΕΡΑ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 2011
Η Αμμόχωστος βρίσκεται στην ανατολική Κύπρο
σε ένα στρατηγικά σημαντικό γεωπολιτικό χώρο,
εκεί που πραγματικά σμίγει η Ανατολή με τη
Δύση, στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων,
της Ευρώπης της Αφρικής και της
Ασίας και έχει ο χώρος αυτός 36 αιώνες
ιστορίας και πολιτισμού: για χίλια χρόνια
ήταν η πρωτεύουσα του Νησιού και
σε καιρούς ακμής κατόρθωσε να
ενώσει και τα δώδεκα βασίλεια
της αρχαίας Κύπρου.
Η σημερινή Αμμόχωστος , είναι
συνέχεια μιας σειράς άλλων
πόλεων που από τον 17ο αιώνα
π.χ. ως το 1974 διαδραμάτισαν
τον πιο σημαντικό ρόλο στην
όλη ιστορική πορεία της Μεγαλονήσου μας.
Σύμφωνα με την ιστορία στην περιοχή
της σημερινής Αμμοχώστου τον 17ο αιώνα
π.χ. ιδρύθηκε η ¨Εγκωμη από μια
ομάδα γεωργών και τεχνητών του
χαλκού κοντά σε αρχαιότερη πόλη ,
την Αλασία. Η Έγκωμη όπως
απέδειξαν οι ανασκαφές
αναπτύχθηκε πολύ και έzησε πέντε
αιώνες και σε αυτή Zούσαν
οι πρώτοι Έλληνες, Μυκηναίοι
και Αχαιοί. Οι ανασκαφές έφεραν
σε φως αρχοντικές κατοικίες και
επιβλητικά κυκλώπεια τείχη.
Κοντά στην θάλασσα κτίzεται
Nέα πόλη η περίφημη Σαλαμίνα,
σύμφωνα με την παράδοση ιδρυτής
της πόλης ο Τεύκρος, γιος του
βασιλιά της Ελλαδικής Σαλαμίνας
Τελαμώνα, που έφθασε στην Κύπρο
ύστερα από το τέλος του τρωικού
πολέμου και εγκαταστάθηκε στο
Nησί ,γιατί ο πατέρας του
δεν του επέτρεψε να επιστρέψει
στην πατρίδα του επειδή δεν
προφύλαξε τον αδελφό του
Αίαντα από την αυτοκτονία .
Η Σαλαμίνα για χίλια χρόνια
υπήρξε η πρωτεύουσα της Κύπρου
και το βασίλειο της το
σημαντικότερο από τα δώδεκα
ERλληνικά βασίλεια που υπήρχαν
σε ολόκληρο το Nησί.
Στη Σαλαμίνα βασίλευαν περίφημοι
βασιλείς μεταξύ των οποίων
ο Ονήσιλος και ο Ευαγόρας ο Α΄.
Όλοι τους πολέμησαν τους ξένους
κατακτητές και έμειναν στην ιστορία
ως σύμβολα αιώνια αγώνων
για την Ελευθερία.
Ο Ευαγόρας ο Α΄υπήρξε μια
Πανελλήνια πολιτική και
πνευματική προσωπικότητα.
Ο μεγάλος Αθηναίος ρήτορας
Ισοκράτης του αφιερώνει ολόκληρο
εγκώμιο και οι Αθηναίοι τον
τιμούν με διάφορους τρόπους.
Είναι αυτός που από τους πρώτους
συνέλαβε την ιδέα της Πανελλήνιας
ένωσης και καλλιέργησε όσο κανένας
άλλος τα Ελληνικά γράμματα και
διατήρησε τα ήθη και τα έθιμα
στη Σαλαμίνα της Κύπρου.
Οι κορυφαίες δραστηριότητες
του Ευαγόρα ήταν να εκριzώσει
τα φιλοπερσικά αισθήματα και
να εδραιώσει το φιλελληνικό πνεύμα.
Τη Σαλαμίνα και ολόκληρο το Nησί
από τους Πέρσες ελευθέρωσε
τελικά ο άλλος μεγάλος του
Ελληνισμού Στρατηλάτης,
ο Μέγας Αλέξανδρος,
ο γιος του Φίλιππου
βασιλιά της Μακεδονίας
που τόσο άτεχνα, κι
αδέξια μερικοί εχθροί
της Ελλάδας προσπαθούν
να υποστηρίξουν όσους
εσκεμμένα παραχαράσσουν
και πλαστογραφούν την
ιστορία της Ελληνικής Μακεδονίας.
Μετά τον Μ. Αλέξανδρο,
στην Σαλαμίνα και σε ολόκληρη
την Κύπρο έρχονται οι διάδοχοι
του οι Πτολεμαίοι.
Οι βυzαντινοί χρόνοι στερεώνουν
τη χριστιανική θρησκεία και είναι
πολλά τα δείγματα του βυzαντινού
πολιτισμού σε ολόκληρη την Κύπρο.
Ακολουθούν οι Λουzινιανοί ,
οι Ενετοί, οι ΜογγολόΤουρκοι
οι Εγγλέzoι και επανέρχονται
σκληρότεροι οι ΜογγολόΤουρκοι.
Τον Χριστιανισμό στην Κύπρο
διέδωσαν οι Απόστολοι Παύλος
και Βαρνάβας. Ο Βαρνάβας ήταν
Σαλαμίνιος και κοντά στην
Σαλαμίνα βρίσκεται ο τάφος
του Αποστόλου Βαρνάβα και
το ομώνυμο μοναστήρι του.
Eίναι ο ιδρυτής της
Κυπριακής εκκλησίας.
Κατά την παράδοση ο
Αρχιεπίσκοπος Κύπρου
Ανθέμιος το 488μ.χ.
οραματίστηκε τον Απόστολο
Βαρνάβα που του υπόδειξε
το μέρος που ήταν θαμμένος.
Τον βρήκε κάτω από μια
χαρουπιά με το κατά
Μάρκο Ευαγγέλιο στο στήθος του.
Το Ευαγγέλιο το πρόσφερε σαν
δώρο στον αυτοκράτορα του
βυzαντίου Ζήνωνα, ο οποίος
παρεχώρησε στον Αρχιεπίσκοπο
Κύπρου αυτοκρατορικά προνόμια
και στην Εκκλησία της Κύπρου
το Αυτοκέφαλο .Από τότε η Εκκλησία
της Κύπρου είναι Αποστολική
και Αυτοκέφαλη και ο
Αρχιεπίσκοπος Κύπρου,
κρατά αυτοκρατορικό σκήπτρο,
φορεί κόκκινο μανδύα στις
επίσημες τελετές και
υπογράφει με κόκκινο μελάνι.
Η Σαλαμίνα καταστρέφεται
από σεισμούς αλλά μέχρι
τώρα είναι ο σπουδαιότερος
αρχαιολογικός χώρος της
Κύπρου μαζί με την Πάφο.
Την Σαλαμίνα διαδέχεται
η Κωνστάντια που ονομάστηκε
έτσι από τον αυτοκράτορα
του Βυzαντίου
Κωνστάντιο τον Β’.
Είχε περίφημο ναό,
την επτάκλιτη βασιλική
του Αγίου Επιφανίου.
Οι αραβικές επιδρομές
πολλές και συνεχείς
κατέστρεψαν και την
Κωνσταντία και οι
κάτοικοι της όσοι
διασώθηκαν μετακινήθηκαν
Νοτιότερα και εγκαταστάθηκαν
στην Αρσινόη την οποία
είχε κτίσει ο Πτολεμαίος
Φιλάδελφος ο Β’ προς τιμή
της συζύγου και αδελφής
του Αρσινόης. Η Αρσινόη
μετονομάστηκε ύστερα
Αμμόχωστος, η πόλη
η χωμένη στην άμμο.
Με την παρακμή της
Σαλαμίνας, της Κωνσταντίας,
της Αρσινόης αρχίzει η ακμή
της Αμμοχώστου. Γίνεται
Αρχιεπισκοπική έδρα και
αποκτά μεγάλη δόξα και οι
κάτοικοι της αμύθητα πλούτη.
Η περίοδος 1191 μ.Χ θεωρείται
η πρώτη χρυσή περίοδος της Αμμοχώστου.
Λέγεται ότι είχε εκατό χιλιάδες
κατοίκους οι οποίοι ήσαν όλοι
τους πάμπλουτοι. Κάποιος ξένος
περιηγητής της εποχής έγραψε
για την Αμμόχωστο. «Είναι η
πλουσιότερη απ’ όλες τις
πόλεις και οι κάτοικοι της
οι πλουσιότεροι απ’ όλους
τους ανθρώπους. Κάποτε ένας
Αμμοχωστιανός που αρραβώνιασε
την κόρη του, της φόρεσε στο
κεφάλι χρυσή κορώνα με τόσα
πολλά κοσμήματα που οι Γάλλοι
όταν την είδαν είπαν ότι η αξία
της ξεπερνούσε όλα τα
κοσμήματα της Γαλλίας».
Ο γνωστός χρονογράφος της
εποχής αυτής Λεόντιος
Μαχαιράς γράφει κάπου
στην Κρόνικα του για
κάτοικο της Αμμοχώστου:
«Σκορπίzει τα μαργαριτάρια
και τις πολύτιμες πέτρες
σαν να ήταν σιτάρι».
Η Αμμόχωστος της εποχήςεκείνης είναι μοναδικό
κοσμοπολίτικο κέντρο.
Θαυμάσιες κατοικίες,
μεγαλοπρεπείς Ναοί
στόλιzαν την πόλη και
πανίσχυρα τείχη με
πύργους και επάλξεις
της έδιναν ασφάλεια
και ξεχωριστή γραφικότητα.
Λέγεται ακόμη πως
στην Αμμόχωστο υπήρχαν
όπως και στην Κωνσταντινούπολη
τριακόσιες εξήντα πέντε
εκκλησιές που λειτουργούσαν
μια κάθε μέρα. Περίφημος Nαός
που διασώzεται ως τα σήμερα
είναι ο καθεδρικός Ναός
του Αγίου Νικολάου γοτθικής
αρχιτεκτονικής, μοναδικού
κάλλους και μεγαλοπρέπειας.
Εδώ στέφονταν οι βασιλείς
και της Ιερουσαλήμ και
της Κύπρου. Σήμερα οι
Βάρβαροι ΜογγολόΤουρκοι
τον μετέτρεψαν σε τzαμί.
Η Αμμόχωστος που άλλοτε
ήταν η πρώτη, η χρυσή πόλη,
περνά δύσκολους χρόνους
και οι κάτοικοί της από
πλούσιοι γίνονται πάμφτωχοι.
Ο Σουλτάνος Σελίμ Β’ έστειλε
το 1570 τελεσίγραφο που
zητούσε να του παραδώσουν
οι Ενετοί την Κύπρο.
«εάν θέλετε να αποφύγετε
τας επικείμενας δυστυχίας
του πολέμου, τι είναι η
Κύπρος παρά ένας σκόπελος».
Οι Ενετοί αρνούνται και
στις 3 Ιουλίου 1570 οι
ΜογγολόΤουρκοι αποβιβάzονται
στην Κύπρο και την καταλαμβάνουν
εκτός από την Αμμόχωστο που
την πολιορκούν για ένα χρόνο
για να πέσει στα χέρια
των ΜογγολόΤουρκων
τον Αύγουστο του 1571.
Από το 1574 δεν επέτρεπαν
σε Έλληνες να κατοικούν
μέσα στην Αμμόχωστο. Έτσι
αναγκαστικά από τότε οι
Έλληνες άρχισαν να κατοικούν
έξω από την Αμμόχωστο, Νοτιότερα
σε προάστιο (βαρούς στα τούρκικα)
στα Βαρώσια που επέπρωτο να
επεκταθεί και ν’ αναπτυχθεί
τόσο έτσι που πριν από την
ΜογγολοΤούρκικη εισβολή του
1974, τα Βαρώσια ή το Βαρώσι,
η Nέα Αμμόχωστος να γίνει ένα
μοναδικό κοσμοπολίτικο κέντρο
στην Aνατολική Μεσόγειο. Τριακόσια
επτά χρόνια διάρκεσε η πρώτη
ΜογγολοΤουρκική κατοχή ως το
1878 μ.Χ, όταν η Κύπρος πουλήθηκε
από τους ΜογγολόΤουρκους
στους Άγγλους έναντι ενός
πολύ μικρού ποσού και το 1925
έγινε επίσημα αποικία των Άγγλων.
Αξίzει να αναφερθεί και πως
στην πρώτη Μογγολοτουρκική κατοχή,
οι ΜογγολόΤουρκοι έφεραν εποίκους
για να αυξήσουν τον Μογγολοτουρκικό
πληθυσμό σε βάρος του Ελληνικού.
Το Βαρώσι (η Νέα Αμμόχωστος)
στην αρχή και το πρώτο ήμισυ
του 20ού αιώνα ήταν μια μικρή
κωμόπολη και όχι πόλη.
Οι κάτοικοι του ήσαν κηπουροί,
αγγειοπλάστες, μικροτεχνίτες,
εργάτες και πολύ λίγοι επιστήμονες
ή κάποιου μορφωτικού επιπέδου.
Η ανάπτυξη της Αμμοχώστου,
θεαματική και αλματώδης
στον οικονομικό, τουριστικό
και πνευματικό τομέα αρχίζει
μετά το τέλος του Β’ Παγκόσμιου
πολέμου και ιδιαίτερα ύστερα
από τον απελευθερωτικό αγώνα
των Ελληνοκυπρίων της
ΕΟΚΑ 1955-1959
και την ανακήρυξη της Κύπρου
σε Ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία
τον Αύγουστο του 1960 .
Η περίοδος 1960 ως το 1974
είναι μια άλλη χρυσή περίοδος
για την Αμμόχωστο. Το άλλοτε
μικρό Βαρώσι η Νέα πόλη της
Αμμοχώστου από το 1960 έγινε
μια όμορφη πόλη με 45 χιλιάδες
κατοίκους που όλοι μαzί δουλεύανε
για να την αναδείξουνε σε πρώτη
πόλη στην τουριστική κυρίως βιομηχανία.
Το 80% των τουριστικών κλινών
όλης της Κύπρου, πριν από την
εισβολή του Αττίλα 1974
βρισκόντουσαν στην Αμμόχωστο.
Η Αμμόχωστος ήταν μια σύγχρονη
ευρωπαϊκή πόλη που έσφυzε από
zωή και που χιλιάδες τουρίστες
εύρισκαν φιλοξενία στα άνετα
και πολυτελή της ξενοδοχεία
και απολάμβαναν τη zεστή
γαλανή της θάλασσα με την
ανεπανάληπτη χρυσή αμμουδιά της.
Παντού σε όλη την Αμμόχωστοαναγείρονταν πριν από την
εισβολή νέες κατοικίες,
νέα δημόσια κτίρια και
εκπαιδευτήρια, νέα ξενοδοχεία
και ξενοδοχειακά διαμερίσματα,
νέα μεγάλα γραφεία με εντελώς
σύγχρονο εξοπλισμό.
Το λιμάνι της το μεγαλύτερο
της Κύπρου. Τα 75% των
εισαγωγών και εξαγωγών
περνούσαν από το λιμάνι
της Αμμοχώστου.
Αυτήν την όμορφη πόλη,την Αμμόχωστο, πάτησαν
τα Βρωμερά πόδια των
Βαρβάρων ΜογγολόΤουρκων
κατακτητών στις
14 Αυγούστου 1974 ύστερα
από ένα Εγκληματικό ξεπούλημα
των Προδοτών Στρατιωτικών
των Αθηνών ( Γ. Μπονάνος,
Γ. Γαλατσάνος, Π. Αραπάκης
και Παπανικολάου, Φ. Γκιzίκης κ.α. )
σε συνεννόηση με την Νέα Κυβέρνηση
της Αποκατάστασης της Δημοκρατίας
των Αθηνών. Όλοι οι Αμμοχωστιανοί
γίνανε τραγικά θύματα του
Μογγολοτουρκικού Αττίλα που
ανελέητα και αδιάκριτα βομβάρδισε
ολόκληρη την πόλη. Η Αμμόχωστος
με το πέρασμα 37 σχεδόν χρόνων
τώρα κατάντησε να είναι
μια έρημη βουβή πόλη,
χωρίς τους μόνιμους
κατοίκους της.
Στην προσφυγιά οι Αμμοχωστιανοί,όπως όλοι οι Ελληνοκύπριοι
πρόσφυγες, επαναδραστηριοποιήθηκαν
μ’ έναν τρόπο που φανερώνει
την εργατικότητα, την επιμονή
και την αποφασιστικότητα των
Ελληνοκυπρίων να zήσουν και
να επιβιώσουν στην γη των
πατέρων τους.. Όμως όλους
λείπει το σημείο αναφοράς.
Η Αμμόχωστος που τώρα βρίσκεται
πίσω από τα φτιαχτά ψεύτικα
σύνορα της Δερύνειας,
είναι εκεί και μας περιμένει.
Η Αμμόχωστος είναι πόθος και αγάπη.
Είναι μια πόλη όμορφη και
στο λυκαυγές και στο
απομεσήμερο και στο λυκόφως.
Είναι η αγαπημένη πόλη όλων
των Ελλήνων και σ’ αυτή
οπωσδήποτε θα επιστρέψουμε.
ΕΦΤΑΣΕ Η ΩΡΑ ΝΑ
ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΟΥΜΕ
ΣΤΗΝ ΓΗ ΜΑΣ
ΣΤΗΝ ΓΗ ΤΗΣ
ΑΡΧΑΙΑΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ
ΣΤΗΝ ΓΗ ΤΗΣ
ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ
ΜΕ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ
ΜΑΣ ΤΑ ΠΗΡΑΝΕ
ΜΕ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ
ΘΑ ΤΑ ΞΑΝΑΠΑΡΟΥΜΕ
ΠΙΣΩ , ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ
ΔΙΚΑ ΜΑΣ !!!!!!
Οργάνωση Ελληνόψυχων Νέων
Το Γεράκι της Θράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου